تأثیر شیب بستر جاده های جنگلی بر مقدار رواناب و رسوب تولیدی (مطالعة موردی: جنگل کوهمیان ـ آزادشهر)

جاده های جنگلی دسترسی به منابع جنگلی را آسان می کنند و بدون وجود آن ها نمی توان به خوبی عملیات بهره برداری، حمل و نقل، حفاظت، و اکوتوریسم را مدیریت کرد. جاده های جنگلی از مهم ترین منابع اصلی تولید رسوب در این مناطق به‏شمار می روند. امروزه، فرسایش خاک و پیامدهای ناشی از آن از مهم ترین چالش های مدیریت این جاده هاست و به طور جدی منابع آب و خاک را تهدید می کند. بنابراین، ساخت نامناسب جاده باعث آلودگی رودخانه های جنگلی و تهدید حیات آبزیان می شود. از مهم ترین استانداردهای ساخت جاده شیب طولی جادۀ جنگلی است. تعیین ارتباط شیب جاده و مقدار رسوب تولیدی کمک مؤثری به مدیریت شبکۀ جاده برای احداث جاده های جدید جنگلی مطابق با شیب مناسب می کند. این تحقیق به منظور بررسی تأثیر شیب بستر جاده بر مقدار رواناب و رسوب تولیدی با استفاده از باران ساز در سطح پلات یک متر مربعی در قالب طرح کامل تصادفی در 3 طبقۀ شیب 3ـ6 درصد، 6ـ9 درصد، و 9ـ12 درصد و 3 تکرار انجام گرفت. سپس در هریک از طبقات شیب مقدار رواناب و رسوب طی انجام شبیه سازی باران با شدت ثابت 81 میلی‏متر بر ساعت به‏مدت 30 دقیقه اندازه گیری شد. این سه بخش طوری انتخاب شد که پارامترهای دیگر از قبیل سطح رویۀ جاده، مقدار رفت و آمد، و بارندگی ثابت باشد و فقط به تأثیر شیب بر مقدار رواناب و رسوب تولیدی پرداخته شود. نتایج نشان داد متوسط رواناب ایجاد شده در بخش 1 (شیب 3ـ6 درصد)، بخش 2 (شیب 6ـ9 درصد)، و بخش 3 (شیب 9ـ12 درصد) به ترتیب 0/21، 60/35، و 10/51 لیتر به ازای هر متر مربع و غلظت رسوب تولیدی 54/3، 11/8، و 11/12 گرم بر لیتر برآورد شد. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که تفاوت معنی داری در بین مقدار رواناب و رسوب طبقات شیب مختلف جاده وجود دارد و نتایج آزمون توکی نیز نشان داد که با افزایش شیب، مقدار رواناب و رسوب به طور معنی داری افزایش می یابد. نتایج این بررسی تأییدکنندة این است که رعایت شیب مجاز جاده های جنگلی عامل مهمی در کاهش تأثیر منفی این زیرساخت هاست.